நான்
மதுரையில் வேலையில் இருந்தபோது நடந்த ஒரு சம்பவம். குடும்பத்துடன் கொடைக்கானலுக்கு என் நண்பன் வீட்டிற்கு சென்றிருந்தேன். அப்படியே அலுவலக வேலை ஒன்றையும் முடித்துவிடலாம் என்று திட்டம்.
அதன்படி
கொடைக்கானலிலிருந்து
20 கி.மீ. தூரத்திலுள்ள பண்ணைக்காடு என்னும் கிராமத்திற்குப் போகவேண்டும். அங்குள்ள ஒரு விவசாயக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஒரு இளைஞனுக்கு மதுரை விவசாயக் கல்லூரியில் மண்வளப் பரிசோதனை செய்யும் பயிற்சி கொடுக்கப்பட்டிருந்தது. மண்வளப் பரிசோதனை செய்யும் உபகரணங்களும் கொடுக்கப்பட்டிருந்தன. அதை வைத்து அவர் எவ்வளவு மண் மாதிரிகள் பரிசோதனை செய்திருக்கிறான் என்று ஆய்வு செய்வதுதான் என் பயணத்தின் நோக்கம்.
காலை
சுமார் 11 மணிக்கு அந்த ஊருக்குப் போய் சேர்ந்தேன். அந்த இளைஞனுக்கு முன்பே தபால் மூலம் தகவல் அனுப்பியிருந்ததால் அவர் என்னை வரவேற்கத் தயாராக இருந்தார். அவர் வேலைகளைப் பார்த்து அவருக்கு சில வழிமுறைகளைச் சொல்லி முடிக்கும்போது ஏறக்குறைய 1 மணி ஆகிவிட்டது. அவர்கள் வீட்டில் எனக்காக விருந்து தயார் பண்ணிவிட்டார்கள். அதை மறுத்துவிட்டுப் போவது நாகரிகமல்ல என்பதால் விருந்தைச் சாப்பிட்டேன். சிறிது நேரம் ஓய்வு எடுத்தபின்பு கொடைக்கானலுக்குப் புறப்பட்டேன். அவர்கள் வீட்டிலிருந்து பஸ் நிற்குமிடத்திற்கு மூன்று பேர் துணைக்காக வந்தார்கள். அதில் ஒருவர் ஒரு பையில் நிறைய ஏதோ போட்டு எடுத்துக் கொண்டு வந்தார்.
அதில்
ஒரு கிலோ காப்பிக்கொட்டை, ஒரு டஜன் ஆரஞ்சுப் பழங்கள், ஒரு சீப்பு மலைவாழைப்பழம் ஆகியவை இருந்தன. இது எனக்குப் பிற்பாடுதான் தெரிந்தது. பஸ் நிலையத்திற்கு வந்து சிறிது நேரத்தில் தூரத்தில் பஸ் வருவது தெரிந்ததும் அந்தப் பையை அவர்கள் என்னிடம் கொடுத்து ஊருக்கு கொண்டுபோங்கள் என்றார்கள். நான கொஞ்சம் பிகு பண்ணிப் பார்த்தேன். ஆனால் அவர்கள் வலுக்கட்டாயமாக என் கையில் கொடுத்து விட்டார்கள். அதோடு நின்றிருந்தால் பரவாயில்லை. பணம் பத்து ரூபாயை என்னிடம் பஸ் சார்ஜுக்கு வைத்துக்கொள்ளுங்கள் என்று கொடுத்தார்கள். நான், ஐயா, எனக்கு நீங்கள் இந்தப்பையைக் கொடுத்ததே அதிகம், ஏதோ அன்பினால் கொடுக்கிறீர்கள் என்று வாங்கிக்கொண்டேன். பஸ்சிற்கும் பணம் கொடுப்பது என்பது அதிகப்படியான சமாசாரம், எனக்கு அரசு பயணப்படி கொடுக்கிறது என்று சொல்லி அந்தப் பணத்தை வாங்க மறுத்துவிட்டேன்.
அதற்கு
அப்புறம் நடந்ததுதான் கிளைமாக்ஸ். நான் பஸ்சில் ஏறியதும் அவர்கள் அந்தப் பணத்தை கண்டக்டரிடம் கொடுத்து விட்டு டிக்கட்டையும் மீதி சில்லறையையும் என்னிடம் கொடுக்கும்படி சொல்லியிருக்கிறார்கள். கண்டக்டரிடம் நான் பணம் கொடுத்து டிக்கட் கேட்டால் கண்டக்டர் இந்த விவரத்தைச் சொல்லி, டிக்கட்டும் மீதி சில்லறையையும் என்னிடம் தந்தார். மலைவாழ் மக்களின் விருந்தோம்பும் பண்பைக் கண்டு மனம் நெகிழ்ந்தேன்.
