பை, பைய, பைக்கட்டு

எனக்கு ஒரு சமயம் மதுரைக்கு மாற்றலாகி குடும்பத்துடன் அங்கே குடியேறினேன். எனக்கு விவசாயக்கல்லூரி வளாகத்திலேயே குவார்ட்டர்ஸ் கிடைத்தது. அங்கிருந்து மதுரை டவுன் சுமார் 10 கிலோ மீட்டர் இருக்கும். டவுனிலிருந்து வருபவர்களுக்காக ஆபீஸ் முடிந்த்தும் ஒரு கல்லூரி பஸ் புறப்படும். குவார்ட்டர்ஸில் கடியிருப்பவர்களும் சில சமயம் இந்த பஸ்ஸில் ஏதாவது வாங்க வேண்டியது இருந்தால் போவோம்.
அப்படி ஒரு முறை நான் போகவேண்டியிருந்தது. சாமான் வாங்க பை எடுத்து வரவில்லை. ஆகவே ஆபீஸ் பையனைக்கூப்பிட்டு ‘என் வீட்டிற்குப் போய் ஒரு பைய (பையை) வாங்கிக்கொண்டு வா’ என்று அனுப்பினேன். போனவன் போனவன்தான். ஆபீஸ் பஸ் புறப்படும் வரையிலும் வரவேயில்லை. சரி, கடையில் பை வாங்கிக்கொள்ளலாம் என்று நான் டவுனுக்கு போய்விட்டேன்.
மறுநாள் ஆபீஸ் வந்த்தும் அந்த பையனைக்கூப்பிட்டு ‘ஏன் நான் நேற்று பைய வாங்கிக்கொண்டு வரச்சொன்னேனே, ஏன் வரவில்லை’ என்று கேட்டேன். அதற்கு அவன் ‘நீங்கள்தான் வீட்டிற்கு போய்விட்டு பைய வரச்சொன்னீர்கள்’ என்றான். எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. பக்கத்தில் இருந்த மதுரை நண்பர் என்ன ஏது என்று விசாரித்துவிட்டு சிரித்தார். ஏன் சிரிக்கிறீரகள் என்று கேட்டதற்கு ‘ஆமாம், நீங்கள் அவனை வீட்டிற்கு போய்விட்டு பைய வரச்சொல்லியிருக்கிறீர்கள். அவன் அது போல செய்திருக்கிறான்’ என்றார். அப்புறம்தான் மதுரையில் ‘பைய’ என்றால் ‘மெதுவாக’ என்று அர்த்தம் என்று விளக்கினார்கள்.
சரி. எனக்கு பை (bag) வேண்டுமென்றால் நான் என்ன சொல்லவேண்டும் என்று கேட்டேன். அதற்கு அவர் ‘பைக்கட்டு’ வாங்கி வா என்று கூறவேண்டும் என்றார். எங்க ஊரில் (கோவை) பைக்கட்டு வாங்கி வா என்று சொன்னால் ஒரு கட்டு பை வாங்கிக்கொண்டு வந்து நிற்பார்கள். இப்படியாக கொஞ்ச நாளில் நானும் மதுரைத்தமிழுக்கு பழக்கமானேன்.
இன்னும் வரும்....

ஒரு நல்ல காட்சி

நான் ரசித்தது

மன அமைதி வேண்டுமா? இங்கு செல்லுங்கள்

கொங்கு வட்டார வழக்குகள் – 1

கோயமுத்தூர் மற்றும் அதன் சுற்று வட்டார பகுதிகளை கொங்கு மண்டலம் என்று கூறுவதுண்டு. இந்த பகுதி மக்கள் பேசும் தமிழ் ஒரு மாதிரியாக இருக்கும். அது சினிமாவில் கோவை சரளா போன்றோர்களால் மிகவும் பிரபலமாகிவிட்டது. புதிதாக கேட்பவர்களுக்கு தமாஷாகக்கூட இருக்கும்.
நான் விவசாயக்கல்லூரியில் படிக்கும்போது சிலர் ‘ஆஹா, கொங்கு தமிழ் எனக்கு நல்லா தெரியும் என்று பெருமையாக சொல்லிக்கொள்வதுண்டு. அவர்களிடம் நான் ஒரு கேள்வி கேட்பேன். எங்கே இதன் பொருள் என்னவென்று சொல்லுங்கள் பார்க்கலாம் – அங்கராக்கு சோப்பிலே தொரப்புக்காய் இருக்குது எடுத்துட்டு வா புள்ளேய் – என்றால் முழிப்பார்கள். கொங்கு நாட்டிலேயே பிறந்திருந்தாலும் நகரத்திலேயே பிறந்து வளர்ந்தவர்கள் இந்த கேள்விக்கு முழிப்பார்கள்.
ஷர்ட் பாக்கெட்டில் சாவி இருக்கறது, எடுத்து வா – இதுதான் அர்த்தம்.
இங்கு பேசுபவர்களின் பேச்சில் மரியாதையும் பண்பும் நிறைந்திருக்கும். புதிதாக யாரையாவது பார்த்தால் – என்னங்க நம்ம வீட்டிலே எல்லோரும் நல்லா இருக்காங்களா – என்று நலம் விசாரிப்பார்கள். வேறு மாவட்டத்தைச்சேர்ந்தவர்கள் – இவர் வீட்டிலே நல்லா இருக்காங்களா என்று எனக்கு எப்படி தெரியும் என்று முழிப்பார்கள். இதை மிகவும் நுணுக்கமாக யோசித்தால்தான் விளங்கும். உங்கள் வீடு வேறு என் வீடு வேறு என்று வேறுபடுத்தி பார்க்காமல் இரண்டு வீடும் ஒன்றுதான் என்ற எண்ணத்திலிருந்து வரும் வார்த்தைகள் அவை.
நம்ம வீட்டு அம்மா செளக்கியங்களா என்று முதன்முதலாக கேட்பவர்கள் கொஞ்சம் ஆடிப்போய்விடக்கூடும். இந்த அன்னியோன்யம் வேறு மாவட்டங்களிலே பார்ப்பது அரிது.
தொடரும்....