http://www.nambalki.com/2012/11/1_27.html
மேலே கொடுத்துள்ள பதிவில் வந்த ஒரு பின்னூட்டம்.
mubarak kuwait said...
பொதுவாக வெளிநாட்டில் வேலை பார்பவர்களை பார்த்து உள்ளூரில் இருப்பவர்கள் கேட்பதுதான், அதை நாம் பெரிதாக எடுத்து கொள்ள தேவை இல்லை, இதை ஒரு சாதரணமானவர்கள் சொன்னால் விட்டு விடலாம், படித்த சிந்தனையாளர் திரு பழனி கந்தசாமி சொல்வது நகைப்பிற்குரியது மேலும் அவரின் பொறாமையை காட்டுகிறது, இந்திய மக்கள் வரிபனத்தில் படித்த உள்ளூர் டாக்டர்கள் எல்லாம் முழு சேவை நோக்கத்தோடுதான் வைத்தியம் செய்கிறார்களா? அரசு மருத்துவமனைகளில் வரும் நோயாளிகளுக்கு வைத்தியம் பார்பதற்கும் இவர்கள் தனியாக கிளினிக் நடத்தும் இடங்களும் வேறுபாடுகள் இல்லையா? மக்கள் வரிபனத்தில் படித்து விட்டு மக்கள் வரிபனத்தில் சம்பளம் வாங்கி கொண்டு முறையாக வைத்தியம் பார்காதவர்களை விட, வெளிநாட்டில் வேலை செய்பவர்கள் மேல், நாம் வெளிநாட்டில் இருந்தாலும் நம் வருமானத்தை நம் தாய் நாட்டிர்க்குதானே அனுப்பிகிறோம், நம் நாட்டிற்கு எவ்வளவு அந்நிய செலவாணியை கொடுக்கிறோம்.
அப்புறம் டாக்டர் அண்ணே. பப்பாளி இலை டெங்கு நோயை குனபடுதுகிறது என்று தமிழக அரசு அறிவித்துள்ளது
இதில் திரு. முபாரக் என்பவர் எனக்கு "சிந்தனையாளர்" என்ற பட்டத்தை கொடுத்திருக்கிறார். இதற்கு அவருக்கு என் மனமார்ந்த நன்றி. அவர் இந்தியா எப்போது வருவார் என்று தெரிந்தால் என்னுடைய நன்றியை ஒரு விழா எடுத்து தெரிவிக்கலாம் என்று இருக்கிறேன்.
தவிர என்னை ஒரு நகைச்சுவையாளர் என்று வேறு கூறியிருக்கிறார். இம்மாதிரி விருதுகள் வாங்க நான் பூர்வ ஜன்மத்தில் புண்ணியம் செய்திருக்கவேண்டும்.
எனக்குப் பொறாமை என்றும் குறிப்பிட்டிருக்கிறார். இதற்கான விளக்கத்தை பின்னால் கொடுத்திருக்கிறேன்.
மேலே காட்டியுள்ள பின்னூட்டத்தை தன் தளத்தில் பிரசுரித்த பதிவர் கீழ்கண்ட பதிவில் தன்னைப்பற்றி கூறியுள்ளதைப் படியுங்கள்.
நாங்கள் செய்த தவறு...இள வயதில் என்று சொல்லமாட்டேன்;
நாங்கள் செய்தது நூற்றுக்கு நூறு தவறு..
பிச்சைக்காரத்தனம்...
மொள்ளமாரித்தனம்..'
ஏன், ஒரு வகையில் பார்த்தல் பக்கா தேவடியாத்தனம்; இள வயதில் செய்த தேவடியாத்தனதிற்கு மன்னிப்பு கேட்கிறேன்...120 கோடி இந்திய மக்களிடம்...
மேலே கொடுத்துள்ள பதிவில் வந்த ஒரு பின்னூட்டம்.
mubarak kuwait said...
அப்புறம் டாக்டர் அண்ணே. பப்பாளி இலை டெங்கு நோயை குனபடுதுகிறது என்று தமிழக அரசு அறிவித்துள்ளது
தவிர என்னை ஒரு நகைச்சுவையாளர் என்று வேறு கூறியிருக்கிறார். இம்மாதிரி விருதுகள் வாங்க நான் பூர்வ ஜன்மத்தில் புண்ணியம் செய்திருக்கவேண்டும்.
எனக்குப் பொறாமை என்றும் குறிப்பிட்டிருக்கிறார். இதற்கான விளக்கத்தை பின்னால் கொடுத்திருக்கிறேன்.
இந்தப் பின்னூட்டத்திற்கு என்னுடைய விளக்கத்தை அங்கு எழுதியிருந்தேன். ஏதோ காரணத்தினால் அந்தப் பதிவர் என்னுடைய விளக்கத்தை பிரசுரிக்கவில்லை. அதனால்தான் இந்தப் பதிவு போடவேண்டியதாயிற்று. அந்தக் காரணம் நியாயமானதாக இருந்திருக்கவேண்டும்.
மேலே காட்டியுள்ள பின்னூட்டத்தை தன் தளத்தில் பிரசுரித்த பதிவர் கீழ்கண்ட பதிவில் தன்னைப்பற்றி கூறியுள்ளதைப் படியுங்கள்.
நாங்கள் செய்தது நூற்றுக்கு நூறு தவறு..
பிச்சைக்காரத்தனம்...
மொள்ளமாரித்தனம்..'
ஏன், ஒரு வகையில் பார்த்தல் பக்கா தேவடியாத்தனம்; இள வயதில் செய்த தேவடியாத்தனதிற்கு மன்னிப்பு கேட்கிறேன்...120 கோடி இந்திய மக்களிடம்...
இந்த சுய அறிமுகத்தில் எனக்கு எந்த விதமான ஆட்சேபணையும் இல்லை. ஆனால் இதைப் பார்த்து நான் பொறாமைப் படுகிறேன் என்று திரு.முபாரக் சொல்வது என்னை மிகவும், (என்ன சொல்வதென்றே தெரியவில்லை,) ...................
இந்தப் பதிவைப் படிக்கும் அன்பர்கள் அல்லது இந்தப் பின்னூட்டம் போட்டவர் அல்லது அந்தப் பதிவிற்கு உரியவர், அவரவர் தகுதிக்கு ஏற்ப என்ன வார்த்தை வேண்டுமானாலும் போட்டுக் கொள்ளலாம்.
நான் பொறாமைப் படுவதற்கு இந்த விஷயத்தையா தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும்?
என்னே எனக்கு வந்த சோதனை?
மேலும் ஒரு விஷயத்தை அந்தப் பதிவர் அடுத்த பதிவில் கூறியிருக்கிறார், பொறாமை என்ற வார்த்தை சரியில்லையாம். "பொச்சரிப்பு" என்பதுதான் சரியான வார்த்தையாம்.
அவரவர்களுக்கு பரிச்சயமான வார்த்தைகளைத்தானே உபயோகப்படுத்துவது நியாயம்? அந்தப் பதிவருக்கு அந்த மனித உறுப்பு மிகவும் பரிச்சயமானதாக இருக்கவேண்டும். ஏனெனில் அவர் ஒரு மருத்துவர்.
இந்தப் பதிவின் பின்புலம் தெரிய விரும்புவோர் என்னுடைய இந்த தளத்திற்கு சென்று பார்க்கவும்.
http://swamysmusings.blogspot.com/2012/11/blog-post_3.html
இந்தப் பதிவிற்கு எத்தகைய பின்னூட்டம் வந்தாலும் அதைப் பிரசுரிப்பேன் என்று உறுதியளிக்கிறேன். மனிதர்களின் மன வக்கிரங்கள் எவ்வளவு கீழ்த்தரமாகப் போகும் என்பதைப் பார்க்கலாம்.
