போன பதிவில் நான் அம்மா புகழ் பாடியதை அனைவரும் படித்திருப்பீர்கள். எனக்கு தன்மானம் இல்லையா என்று கூட ஒருவர் பின்னூட்டம் போட்டிருந்தார். இத்தனை வயசுக்கப்புறம் சின்னப்பசங்க மாதிரி தன்மானம், ரோஷம், சுயமரியாதை அப்படீன்னு எல்லாம் பேசிக்கிட்டு திரியலாமா?
இப்ப விஷயத்திற்கு வருகிறேன். போன பதிவில் போட்டது எல்லாம் சும்மானாச்சுக்கும் என்று எடுத்துக்கொள்ளுங்கள். இப்போது நான் சொல்லப் போவதுதான் நிஜம். அம்மா புகழ் பாடி அலுத்துப்போச்சு. இனி அய்யா புகழ்தான் பாடப்போகிறேன்.
அய்யாவின் அனுபவம் என்ன? சாதுர்யம் என்ன? எப்படி இருந்தவர் எப்படி ஆகியிருக்கார் என்று பாருங்கள். எத்தனை நாளைக்குத்தான் சும்மாவே உட்கார்ந்து கொண்டு இருக்க முடியும்? ஆகவே அவரை முதல் அமைச்சர் நாற்காலியில் அமர வைத்து அழகு பார்ப்பது என்று பச்சைத் தமிழர்கள் அனைவரும் ஆசைப்படுகிறார்கள். அவர்கள் ஆசை நிறைவேறட்டும். எத்தனை நாளைக்குத்தான் ஒரே முகத்தைப் பார்த்துக்கொண்டு இருப்பது?
வாழ்க தமிழகம், வாழ்க தமிழ், வாழ்க, வாழ்கவே.
பின்குறிப்பு; உனக்கு முதுகெலும்பு என்று ஒன்றிருக்கிறதா என்று கேட்பவர்களுக்கு ஒரு பதில். விஞ்ஞான உலகில் ஒரே கொள்கையைப் பிடித்துக்கொண்டிருப்பவன் அடி முட்டாள்.
