நாஞ்சொல்ற மொறைமைகஎல்லாம் 40-50 வருசத்துக்குமுந்தி நடந்ததுங்கோ.இப்பெல்லாம் பல மாத்தங்கவந்திருச்சுங்க.
ஒரு ஊட்ல வயசுக்கு வந்தபொண்ணோ, மாப்பிள்ளையோஇருந்தாக்கா, சொந்தபந்தமெல்லாம்அவுங்கவுங்களுக்கு தெரிஞ்சஜோடியப்பத்தி சொல்லுவாங்க.இப்பத்த மாதிரி நம்முளுக்குஎன்னான்னு ஒதுங்கமாட்டாங்க. அப்படி சொன்னதுபோக, நெருங்கினசொந்தத்துக்குள்ளும் பொண்ணுமாப்புள்ள பாக்கறதுண்டுங்க.மாமன்புள்ள, அத்தைபுள்ளய்ன்னு இருந்தா ஒண்ணுக்குள்ளஒண்ணா இருக்கட்டுமுன்னு கட்டி வைக்கிறது வழக்கமுங்கோ.அப்பத்தான் சொந்தம் உட்டுப்போகாமெ இருக்குமுங்க.
அப்பிடி சொந்தத்துல ஒரு எடமும் இல்லைனாத்தான் வெளில பொண்ணோ, மாப்பிள்ளயோ தேடுவாங்க. அப்பிடியும் ரொம்ப தூரமெல்லாம் போகமாட்டாங்க. ஏதாவது விசேசம்னா நடந்துபோய்ட்டு வர்ரமாதிரி தூரமாத்தான் இருக்கோணும். ரொம்பவசதியா இருக்குறவங்கதான் தூரமா இருந்தாலும் பரவால்லீன்னு நெனப்பாங்க. அவங்க போகவர வண்டிவாசி வச்சிருப்பாங்க. மாட்டு வண்டிகதானுங்க.
இப்ப மாதிரி புரோக்கர்களோ, திருமண அமைப்புகளோ அப்ப கிடையாதுங்க. அப்படி தோதான எடமுன்னு தெரிஞ்சா,யாராவது பொது மனுசரெ உட்டு பொண்ணு கேப்பாங்க. மாப்பிள்ள ஊட்டுல இருந்துதான் மொதல்ல பொண்ணு கேட்டுஆளு உடோணுமுங்க. பொண்ணு ஊட்லேர்ந்து மொதல்ல மாப்பிள்ள கேட்டு அவங்க ஊட்டுக்குப்போனா, அது ரொம்ப மானக்கேடான விசயமுங்க. அப்பறமுங்க அப்பெல்லாம் கொளந்த பொறந்தா சாதகம் எளுதற வளக்கம் கிடையாதுங்க. ஏன்னா, அப்பெல்லாம் ஊர்ல பெரிய வசதியானவங்கஊட்லதான் கெடியாரமே இருக்குமுங்க. கொளந்த பொறந்தநேரத்தைக்குறிச்சு வச்சு ஜாதகம் எளுதறது ரொம்பக் கம்மிங்க.
அதனால பொண்ணு மாப்பிள்ளஜோடிப்பொருத்தம் சரியா இருந்து ரெண்டுஊட்டுக்காரங்களுக்கும் புடிச்சுப்போச்சுன்னாசகுனம் பாப்பாங்க, அதாவது பொண்ணுப் பாக்கறதுக்குண்ணு நாலு பேரு போவாங்க இல்லீங்களா, அப்போ எதிர்ல நல்ல சகுனம்கண்ணுல படோணுமுங்க. அதாவது, சுமங்கலிப்பொம்பள,பசுமாடு, இப்படி ஏதாச்சும் ஒண்ணு கண்ணுல பட்டா, சரி, இந்த எடத்தை முடிச்சுடுவோம்னு முடிவு பண்ணுவாங்க. ஏதாச்சும்கெட்ட சகுனமா தென்பட்டா அந்தக் காரியத்தெ நிறுத்திப்போடுவாங்க.
மாப்பிளை பொண்ணைப்போயி அவங்கூட்ல பாக்கறதுங்கிற வளக்கமெல்லாம் அப்போ கெடயாதுங்க. எங்கயாச்சும் கோயல் கொளத்துல பாத்தாத்தான் உண்டு. அது மாதிரித்தான் பொண்ணும் மாப்பிள்ளய பாத்திருக்காதுங்க. பெரியவங்க பாத்துமுடிவு பண்ணுனா அதுக்கு அப்பீலே இல்லைங்கோ.
இதுக்கு மேலயும் சில பேரு கோயில்லெ பூக்கேட்டு முடிவுபண்ணீக்கலாம்னு, ரெண்டு ஊட்டுக்காரங்களும் அவங்கூருகோயிலுக்குப் போவாங்க. அங்க போயி செகப்பு பூ ஒருபொட்டலத்திலியும், வெள்ளைப்பூ ஒரு பொட்டலத்திலயும் கட்டிசாமிக்கு முன்னால வச்சு பூசை பண்ணுவாங்க. மொதல்லயேரெண்டு பேரும் வெள்ளப்பூ வந்தா கல்யாணத்தெ நடத்தலாம்னுபேசி வச்சுக்குவாங்க. பூச முடிஞ்சதும் அங்க இருக்கிற ஒருசின்னப்புள்ளய கூப்பிட்டு அந்த ரெண்டு பொட்டலத்துல ஒண்ணஎடுக்கச்சொல்லுவாங்க. இவிங்க நெனச்ச வெள்ளப்பூ அந்தபொட்டலத்துல இருந்துச்சின்னா, ஆஹா, சாமிபூக்குடுத்துட்டுதுன்னு போய் மேக்கொண்டு ஆக வேண்டியதப்பாப்பாங்க. வேற பூ வந்திருச்சுன்னா, சாமி பூக்குடுக்கல, என்னபண்றது, வேற எடம் பாக்க வேண்டியதுதான் என்று சற்றுவிரக்தியுடன் வீடு திரும்புவார்கள்.
சாமி பூக்கொடுத்த உடனே மத்த காரியங்களைப்பாக்கஆரம்பிப்பாங்க. மொதல்லே கல்யாணத்துக்கு நல்லநாளுகுறிக்கோணும். உள்ளூர்ல இல்லேன்னா பக்கத்தூர்லஇவங்களுக்குன்னு காசா நல்ல நாளு பாக்கற அய்யருஒருத்தரு இருப்பாரு. அவர் கிட்ட போயி நாளு குறிச்சுவாங்குவாங்க. நிச்சயம் பண்றதுக்குன்னு ஒரு நாளு, முகூர்த்தத்திற்குன்னு ஒரு நாளு குறிச்சு வாங்கீக்குவாங்க. அப்பொறம்பொண்ணு ஒரப்பு பண்றதுன்னு ஒரு பளக்கம். அன்னிக்குதான்மொறையா பொண்ணு கேக்கறது நடக்கும். ஒரு பத்து பேரு,முக்கியமா அண்ணந்தம்பி, மாமன்மச்சான், நெருங்கினபங்காளிங்க, ரெண்டு தாயாதிகள் எல்லாம் போவாங்க.
இதுல பங்காளின்னா ஆரு, தாயாதின்னா ஆருன்னு நீங்கதெரிஞ்சுக்கோணும். ஒரே பூட்டனுக்கு (முப்பாட்டனுக்கு அப்பா)வளி வந்த அண்ணன் தம்பிகள் எல்லாம் பங்காளுங்கன்னுசொல்றது. ஏன்னா அவங்களுக்கு வந்த சொத்து வழிவழியாபங்குபோட்டு வந்திருக்கும். அதனால பங்காளிகள்னுசொல்லுவாங்க. எதோ ஒரு சமயத்துல பங்கு போடறதுலசண்டை வந்தாலும் வந்திருக்கும். அதைத்தான்பங்காளிச்சண்டைன்னு சொல்றது. என்ன சண்டை சச்சரவுஇருந்தாலும் நல்லது பொல்லாததுக்கு உட்டுக்குடுக்கமாட்டாங்க. எல்லாரும் கலந்துக்குவாங்க.
கவுண்டமாருகளுக்குள்ளே பல கூட்டங்கள்னு இருக்குதுன்னுமுன்னமேயே சொல்லீருக்கேன். எங்க கூட்டத்துக்குமுழுக்காதங்கூட்டம்னு பேரு. ஒரு குடும்பத்துல பொறக்கறஆண் வாரிசுகளெல்லாம் இதே கூட்டம்தான். பொண்ணுங்களெயாரு ஊட்டுக்கு கட்டிக்கொடுக்கறமோ அந்தக்கூட்டத்தெசேந்தவளாகி விடுவா.
ஒரே கூட்டத்தைச் சேர்ந்தவங்க வேற ஊர்லயும் இருப்பாங்க.ஆனா அவுங்க இந்த ஊரச்சேந்தவங்களுக்கு பங்காளியாஇருக்கமாட்டாங்க. சொத்துல பங்கு வந்தாத்தான் பங்காளின்னுசொல்வோம். அப்படி வேற ஊர்லெ இருக்கெறவங்களெதாயாதின்னு சொல்ற வளக்கமுங்க. இப்படி ரெண்டு ஊர்லஇருக்கறவங்க ஒருத்தருக்கொருத்தர் தாயாதிங்க. இதுஎதுக்குன்னா, ஒரு ஊட்ல நல்லது பொல்லாதது நடந்துச்சுன்னா,அவங்க பங்காளிகளே சீர்பாரெல்லாம் செய்யப்படாதுங்க. வேறஊருல இருக்கற தாயாதிங்கதான் செய்யோணும். அதனாலஊர்லெ மானமா வாளோணும்னா எல்லா பங்காளிகளயும்தாயாதிகளயும் நல்ல ஒறவுல வச்சுக்கோணுமுங்க.இல்லேன்னா, கடசீ நேரத்துல கால வாரி உட்ருவாங்க.
பொண்ணு ஒரப்பு பண்றதுக்கு இவங்கெல்லாம் வேணுமுங்கோ.ஒரப்பு பண்றதுன்னா என்னன்னாக்கா, மாப்பிள்ள ஊட்ல இருந்துஎதாச்சும் பலகாரம், பூவு, வெத்தலபாக்கு இதெல்லாம்கொண்டுட்டு போகணுங்க. முன்னாலயே சொல்லிவச்சுட்டுத்தான் போவாங்க. பொண்ணு ஊட்லயும் அவங்கதாய்துபாய்து எல்லாரும் கூடியிருப்பாங்க. மாப்பிள்ளஊட்டுக்காரங்க வந்த ஒடனே “வாங்க வாங்க ஒறம்பரக்காங்க”ன்னு வாய் நெறய சொல்லி வரவேப்பாங்க. எல்லாத்துக்கும்குடிக்க தண்ணி குடுப்பாங்க. இது ரொம்ப முக்கியமுங்க.இல்லீன்னா பொண்ணூட்டுக்காரங்களுக்கு பக்குவம்பத்தாதுன்னு சொல்லிப்போடுவாங்க. அப்பறம் எல்லாரும்ஊட்டுக்குள்ள போயி ஆஜாரத்துல பாய் போட்டிருக்கும், அதுமேல உக்காருவாங்க.
பொண்ணூட்டுக்காரங்களும் எதுத்தாப்ல உக்காந்திருப்பாங்க.எல்லாரும் எதுக்கு வந்திருக்காங்கங்கறது எல்லாத்துக்கும்தெரியும். இருந்தாலும் பொண்ணூட்டுக்காரங்கள்லெ பெரியவங்கஒருத்தரு, மாப்பிள்ள ஊட்டுக்காரங்களப்பாத்து, “என்னங்க, ஊர்லஎல்லாரும் நல்லா இருக்காங்களா? மளைமாரியெல்லாம்ஒளுங்காப்பேயுதுங்களா, என்ன ஜோலியா இத்தன தூரம்எல்லாருமா சேந்து வந்திருக்கீங்க” அப்படீம்பாரு. மாப்பிள்ளஊட்டுக்காரங்கள்லெ வெவரமா ஒருத்தரும் இல்லாட்டி இதுக்குஎன்ன சொல்றதுன்னு தெரியாமெ முளிப்பாங்க. அவுங்கமுளிச்சிட்டிருக்கட்டும், நாம நாளக்கி பாக்கலாங்களா?
