திருட்டு மாங்காய்க்கு சுவை அதிகம்.

இது மனிதனின் மனப்பாங்கைக் குறிக்கும் ஒரு பழமொழி. எவ்வளவுதான் ஒருவனுக்கு செல்வம் இருந்தாலும் இன்னும் ஏதாவது கிடைத்தால் நன்றாயிருக்குமே என்றுதான் அவன் சிந்தனை போகும். இந்தப் பேராசையைக் குறிக்கும் விதத்தில் சொல்லப்பட்ட பழமொழிதான் இது.

இந்தப் பேராசையை நம் அரசியல்வாதிகள் நன்றாகப் புரிந்து வைத்திருக்கிறார்கள். அதனால்தான் இலவசங்கள் என்ற திருட்டு மாங்காய்களை அவர்கள் பக்கம் வீசுகிறார்கள். மக்களும் அந்த இலவசங்களுக்கு மயங்கி அவர்களைப் பதவியில் அமர்த்துகிறார்கள்.

இது பல காலமாக நமது தமிழ்நாட்டில் நடந்து வருகிறது. தமிழன் தன்மானம் மிக்கவன் என்று ஏடுகளில் வேண்டுமானால் மார் தட்டிக் கொள்ளலாம். ஆனால் நடைமுறையில் இலவச வேட்டி சீலைகளுக்காக உயிரையும் விடுபவன்தான் தமிழன்.

இந்த இலவசங்களில் பல வகைகள் உண்டு. ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும் ஒரு பலவீனம் இருக்கும். அதை அறிந்து அவனை வீழ்த்துவதில் அரசியல்வாதிகளை மிஞ்ச யாரும் இல்லை. நம் நாட்டில் லஞ்சம் உருவானது இப்படித்தான்.

சிலருக்கு வேட்டி சீலை கொடுத்தால் போதும். சிலருக்கு பிரியாணியும் குவார்ட்டரும் வேண்டும். ஊட்டுப் பொம்பளைகளுக்கு டி.வி. பொட்டி போதும். சில தொரைகளுக்கு 5 ஸ்டார் ஓட்டலில் ரூம் போடவேண்டியிருக்கும். இப்படி பல வகைகளில் திருட்டு மாங்காய்களை அனுதினமும் ருசித்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறோம்.

கொடுப்பினை!

இந்த வார்த்தை மனிதனின் வாழ்வோடு ஒன்றிப் பிணைந்தது. மேலோட்டமாக இந்த வார்த்தையின் பொருள் எளிதானதுதான். நமக்கு விதிக்கப்பட்டது என்னவோ அதை கொடுப்பினை என்று சொல்லி விடுகிறோம். ஆழ்ந்து சிந்தித்தால்தான் இந்த வார்த்தையினுடைய முழு அர்த்தமும் விளங்கும்.


கொடுத்துவைத்த வினை அதாவது வினைப்பயன் என்பதுதான் சரியான விளக்கமாக அமையும். நாம் நம் முன் ஜன்மங்களில் செய்த நல்வினை தீவினைகளின் பலன்களை அனுபவிக்கவே இந்த ஜன்மம் கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது என்பது இந்து சமய நம்பிக்கை. இதன் கூட நம் முன்னோர்கள் செய்த வினைப்பயன்களும் நம்மைத் தொடரும் என்றும் இந்து சமயம் நம்புகிறது.


இவைகளை விஞ்ஞானத்திற்கு பொருந்தாத மூட நம்பிக்கைகள் என்று பலர் விவாதிக்கிறார்கள். காரணம் இதுதான், அதாவது வினைப்பயன்களின், செயல்பாடுகள் நமக்குப் புரியும்படியாக நடப்பதில்லை. எந்தக் கோட்பாடும் நாம் அறிந்த விஞ்ஞானத் தத்துவங்களுக்குள் அடங்கவில்லையானால் அது உண்மையல்ல என்று நாம் நமது மனதை எண்ணப் பழக்கிவிட்டோம்.


ஒரு காலத்தில் பூமி உருண்டை என்று சொன்ன விஞ்ஞானிகளை அந்தக் காலத்து மதவாதிகள் என்ன செய்தார்கள் என்று சரித்திரம் படித்தவர்களுக்கு நினைவு இருக்கலாம். பிற்காலத்தில் என்னென்ன மாற்றங்கள் ஏற்பட்டன என்று இப்போது நாம் புரிந்துள்ளோம்.


நாம் செய்யும் செயல்கள் யாவும் நம் புத்தியில் உதித்து, மனதில் எண்ணங்களாக உருப்பெற்று, நம் உடலால் செய்யப்படுகின்றன. ஒவ்வொரு செயல்களும் காரண-காரியத் தொடர்பு இருக்கிறது. புத்தி காரணமாகவும், உடல் காரியமாகவும் இயங்குகின்றன.


இந்தக் கோட்பாட்டின்படி நாம் செய்யும் காரியங்கள் ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு பலனை எதிர்பார்த்து செய்யப்படுகின்றன. ஆனால் எல்லாக் காரியங்களிலும் நாம் எதிர்பார்த்த பலனே விளைகிறதா? இல்லையே? ஏன் அப்படி நாம் எதிர்பார்த்த பலன் கிடைக்கவில்லை என்று நாம் நம் புத்தியைக் கொண்டு யோசித்தால் ஒரு விடையும் கிடைப்பதில்லை.


வீட்டைவிட்டு வெளியூர் செல்லும் எவரும் நாம் விபத்தில் மாட்டிக் கொள்ளலாம் என்று முடிவு செய்துவிட்டுப் புறப்படுவதில்லை. வாகனம் ஓட்டுபவரும் விபத்து ஏற்படுத்த வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் வாகனத்தை ஓட்டுவதில்லை. அப்படி இருக்க, தினமும் ஏன் விபத்துக்கள் ஏற்பட்டு பல உயிர்கள் மடிகின்றன. மனித புத்திக்கு அப்பாற்பட்ட ஒரு செயல் என்றுதானே கருதவேண்டியிருக்கிறது.


அன்றாட வாழ்க்கையில் பல முடிவுகள் எடுக்கிறோம். ஆனால் அதன் விளைவுகள் நாம் எதிர்பார்த்தபடியே அமைவதில்லை. ஏன்? 


இதைத்தான் பூர்வ ஜன்ம பலன் அல்லது வினைப்பயன் என்று ஒரு சமாதானம் சொல்லிக் கொள்ளுகிறோம். இது உண்மையாக இருக்கலாம் அல்லது மனிதனின் கற்பனையாக இருக்கலாம். ஆனால் எப்படியோ மனித மனம் இந்த தத்துவத்தை ஏற்றுக்கொண்டு சமாதானம் அடைகிறது. இந்த சமாதானம் அடைதல்தான் வாழ்க்கையில் மிகவும் இன்றியமையாதது.


மனம் சமாதானமடையாமல் ஒவ்வொரு செயலின் விளைவையும் எண்ணி வருந்திக் கொண்டிருந்தால் ஒருவனுடைய வாழ்க்கை என்ன ஆகும் என்று யோசித்துப் பாருங்கள்.


உண்மையோ, பொய்யோ, இந்த கொடுப்பினைத் தத்துவம் வாழ்க்கைக்கு மிகவும் அவசியமாகிறது.

ஆலையில்லா ஊரில் இலுப்பைப்பூ சர்க்கரை

இந்தப் பழமொழியை எல்லொரும் அறிந்திருப்பீர்கள். இதைப்போலவே இன்னொரு பழமொழி; தட்டிக்கேட்க ஆளில்லாவிட்டால் தம்பி சண்டப்பிரசண்டன்.

இந்தப் பழிமொழிகளின் நீதி என்னவென்றால் திறமையுள்ளவன் இல்லாதபோது திறமையற்றவனைக் கொண்டாடுவார்கள். இது உலக இயற்கை.

இதை ஏன் இப்போது சொல்கிறேனென்றால், நேற்று என்னுடைய பிளாக்கின் தமிழ்மணம் தர வரிசையைப் பார்த்தேன். 29 வது ரேங்க்கில் என்னுடைய பிளாக் இருந்தது. ஏதோ என்னால் முடிந்த அளவு எழுதுகிறேன் என்றாலும் என்னுடைய பிளாக் பெரிய சர்வதேசத் தரம் வாய்ந்தது என்று சொல்ல முடியாது. பெரிய இலக்கியச் சேவையோ சமூக சேவையோ ஒன்றும் இந்த பிளாக்கில் நான் செய்வதில்லை.

பொழுது போவதற்காகவும், கம்ப்யூட்டர் கைவசம் இருப்பதாலும், டெக்னாலஜியை தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்ற ஆவலாலும் பதிவு எழுதிக்கொண்டு இருக்கிறேன். இப்படிப்பட்ட பிளாக் தமிழ்மணத்தில் இருக்கும் ஆயிரக்கணக்கான பிளாக்குகளில் 29 வது ரேங்க்கில் இருக்கிறதென்றால், எனக்கு என்ன தோன்றுகிறது என்றால் நல்ல எழுத்தாளர்களெல்லாம் பதிவுலகத்தை விட்டுப்போய் விட்டார்கள் என்பதுதான்.

என்னுடைய கடந்த வருட சாதனைகளைப் பாருங்கள். மூன்றாவதாக உள்ளது இப்போதுள்ள ரேங்க்.



முதலில் கூறிய பழமொழிகளின் பொருத்தம் இப்போது புரிகிறதா?

தமிழ்மணத்தில் போனவருடம் ஏறக்குறைய தினம் 500 இடுகைகள் பதிவாகிக்கொண்டு இருந்தன. இன்று அந்த எண்ணிக்கை 150 ஆகக் குறைந்துள்ளது.

நான் நான்கு வருடங்களுக்கு முன் பதிவுலகத்தில் பிரவேசித்த காலத்தில் எழுதிக் கொண்டிருந்தவர்களில் முக்கால்வாசிப்பேர் இன்று பதிவுலகில் இல்லை. இது ஏன் என்று யோசித்தால், இந்தப் பதிவுலகம் வரவர போர் அடிக்கிறது என்பதுதான் அர்த்தம். அவர்களுக்கு சோர்வும் சலிப்பும் ஏற்பட்டதால்தான் அவர்கள் பதிவுலகை விட்டு விலகி விட்டார்கள்.

எனக்கும் எப்போது இந்த நிலை வரும் என்று என்னால் கணிக்கமுடியவில்லை. இப்போது என்னால் பழைய மாதிரி பிளாக்குகளுக்குப் பின்னூட்டம் போட முடிவதில்லை. என் பிளாக்குக்கு வரும் பின்னூட்டங்களுக்கும் ஒழுங்காக பதில் போட முடிவதில்லை. ஏதோ என்னால் முடிந்தவரை பதிவுகளை எழுதிக்கொண்டிருக்கிறேன். ஆனால் அந்த சோர்வு நிலை ஒரு நாள் கண்டிப்பாக வந்தே தீரும் என்று எதிர்பார்க்கிறேன். அன்று நானும் கடையைக் கட்டி விடவேண்டியிருக்கும் என்று முன்னெச்சரிக்கையாக இப்போதே கூறிக்கொள்கிறேன்.

சர்க்கரை நோயைக் கையாளும் வழிகள்

சர்க்கரை நோயைப் பற்றி பல மருத்துவர்கள் குறிப்பாக டாக்டர் முருகானந்தம் பல பதிவுகள் எழுதியிருக்கிறார். அந்தப் பதிவுகள் மருத்துவ ரீதியில் மிகவும் துல்லியமானவை. பல மருத்துவ ஆராய்ச்சிகளின் முடிவுகளைத் தொகுத்து அதன் சாராம்சங்களை கொடுத்துள்ளார்.

ஆனால் சாதாரண சர்க்கரை நோய் உள்ள, சாதாரண மனிதனுக்கு அந்த குறிப்புகளை மனதில் வாங்கி நடைமுறைப் படுத்துவது கொஞ்சம் சிரமமான சமாச்சாரம். அதற்காக, என்னைப் போல் உள்ள பாமர மக்களுக்கும் புரியும்படி சிறு குறிப்புகள் கொடுத்திருக்கிறேன். இவைகளைச் சொல்ல எனக்கு என்ன தகுதி இருக்கிறதென்று கேட்கிறீர்களா? 20 வருடகாலம் சர்க்கரை நோய் அனுபவம் எனக்கு இருக்கிறது. அதைவிட வேறென்ன வேண்டும்.

இவை யாவும் நான் கற்றுக்கொண்ட நடைமுறை உண்மைகள். ஆனால் இவைகளைக் கடைப்பிடிக்கும்போது ஏதாவது சிக்கல்கள் வருகிற மாதிரி தோன்றினால் உடனே உங்கள் வழக்கமான டாக்டரைப் பார்த்து விடுங்கள்.

1. நீங்கள் சர்க்கரை நோயாளி என்பதை முதலில் மறந்து விடுங்கள். கவலை சர்க்கரை நோயை அதிகரிக்கும்.

2. எப்போதும் போல் எல்லா உணவுகளையும் சாப்பிடலாம். ஆனால் பழைய அளவில் பாதி மட்டும் சாப்பிடவேண்டும். அதாவது முன்பு ஒரு டஜன் இட்லி சாப்பிடுபவராக இருந்தால் இப்போது அரை டஜன் மட்டும் சாப்பிடவும்.

3. நீங்கள் காப்பிப் பிரியரா? சர்க்கரை இல்லாத காப்பி குடிப்தற்குப் பதிலாக விஷத்தை குடித்து விடலாம். நல்ல காப்பி குடிக்காமல் வாழும் வாழ்க்கை ஒரு வாழ்க்கையா? என்ன இரண்டு ஸ்பூன் சர்க்கரைக்குப் பதிலாக ஒரு ஸ்பூன் போட்டுக் கொள்ளுங்கள். ஒரு மாதத்தில் பழகி விடும்.

அதற்குப்பிறகு ஒரு ஸ்பூனுக்குப் பதிலாக அரை ஸ்பூன் சர்க்கரை மட்டும் போட்டுக் கொள்ளுங்கள். அடுத்த ஒரு மாதத்தில் இதுவும் பழகி விடும்.

அப்புறம் மற்றவர்கள் குடிக்கும் காப்பி பாயசம் மாதிரி இருக்கும். என்னய்யா காபி குடிக்கறீங்களா, இல்லை பாயசம் குடிக்கிறீங்களா என்று மற்றவர்களைக் கலாய்க்கலாம்.

4.கல்யாணம் மாதிரி விசேஷங்களுக்குப் போனால் விருந்தில் நன்றாக ஒரு வெட்டு வெட்டுபவரா நீங்க? கவலையே படாதீங்க. கல்யாணங்களுக்குப் போவதை அடியோடு நிறுத்துங்கள்.

5. டாக்டர் சொல்லும் மருந்துகளைத் தவறாது டாக்டர் சொன்ன முறைப்படி சாப்பிட்டுவிடுங்கள். இதில் எந்த மாற்றமும் கூடாது.

6.பசி வந்தால் உடலில் சர்க்கரையின் அளவு குறைந்து "லோ சுகர்" ஆகிவிடும். அப்போது கைகால்களில் ஒரு மாதிரி நடுக்கம் வந்து விடும். இதை கவனிக்காமல் விட்டு விட்டால் மயக்கம் கூட வரலாம். இந்த நிலை வராமல் காத்துக்கொள்ள வேண்டும்.

7. மாதம் ஒரு முறை தவறாமல் ரத்தத்தின் சர்க்கரை அளவை சோதித்துக் கொள்ளுங்கள். வெறும் வயிற்றில் எடுக்கப்படும் சர்க்கரையின் அளவு 150 க்கு கீழ் இருந்தால் கவலைப்பட ஒன்றுமில்லை. 100 இருந்தால் அன்று நீங்கள் ஒரு ஸ்வீட் சாப்பிடலாம்.

8. எங்கேயாவது ஸ்வீட் அல்லது ஐஸ்கிரீம் சாப்பிட நேர்ந்தால் இரண்டாக சாப்பிட்டு விடுங்கள். அப்போதுதான் உங்கள் மனதில் குற்ற உணர்வு அதிகரித்து அப்புறம் கொஞ்ச நாளைக்கு ஸ்வீட் பக்கம் போகாமலிருப்பீர்கள்.

9. வீட்டில் மற்றவர்கள் எல்லாம் வக்கணையாக, விதம் விதமாக ஸ்வீட்டுகள் செய்து சாப்பிடுவார்கள். அவர்கள் மேல் வரும் கொலைவெறியை எப்படியாவது கட்டுப் படுத்துங்கள். ஜெயில் களி ரொம்ப மோசமாயிருக்கும்.

10. தினமும் தவறாமல் முக்கால் மணி நேரம் நடைப் பயிற்சி செய்யுங்கள். இது மிகவும் அவசியம்.

அவ்வளவுதானுங்க. ஜாம் ஜாமுன்னு சர்க்கரையில்லா வாழ்வு வாழ வாழ்த்துக்கள்.

ஆசையைக் குறைத்தல்

(வயது வந்தவர்களுக்கு மட்டும். அதாவது 70 வயது.)

யாதனின் யாதனின் நீங்கியான் நோதல்
அதனின் அதனின் இலன் - குறள்

என்னதான் தேவைக்கு மிஞ்சிய பணமும் வசதியும் இருந்தாலும் மன அமைதி இல்லையேல் என்ன பயன்? மன அமைதிக்குத் திறவுகோல் ஆசையைக் குறைத்தல் மட்டுமே.


ஆசையைக் குறைத்தல் என்றால் ஆசை அறவே இல்லாமல் இருத்தல் என்று பொருளல்ல. தேவையான விஷயங்களில் தேவையான அளவு ஆசை இருக்கவேண்டும். இல்லையென்றால் மனிதன் வாழ்வதற்கு அர்த்தம் இல்லை.நான் சொல்ல விரும்புவது என்னவென்றால் எதிலும் அதீத ஆசை கூடாது என்பதுதான்.


எனக்கு ஆசையே இல்லை என்று சொல்பவர்களும் ஏதாவது சில விஷயங்களின் பேரில் ஆசை வைத்திருப்பார்கள். மற்றவர்கள் தங்களைப் பாராட்ட வேண்டுமென்பதற்காக அப்படிச் சொல்பவர்களும் உண்டு.


நம் வாழ்க்கை இன்பமாக இருக்கவேண்டுமென்று ஆசைப்படாதவர்கள் இருக்கமுடியாது. இன்பமாக வாழ்வதற்கு சுலபமான வழி துன்பத்தை விலக்குவதே. அப்படி துன்பத்தை விலக்குவதில் இந்த ஆசையைக் கட்டுப்படுத்தல் மிக அவசியமாகிறது.


மனிதனாக வாழ்பவனுக்கு பல கடமைகள் இருக்கின்றன. அவற்றை நிறைவேற்றுவது இரண்டு வழிகளில் செய்யலாம். ஒன்று அந்தக் கடமைகளை பலன்களை எதிர்பார்த்து செய்வது. இன்னொன்று பலனை ஆண்டவன் மேல் போட்டுவிட்டு கடமைகளை மட்டும் செய்வது. இரண்டாவது வழியில் ஆசை இல்லை. பலன்கள் ஆண்டவன் கொடுத்த பிரசாதம். இப்படி செய்யும்போது மன உளைச்சல் இல்லாமல் கடமையைச் செய்யலாம். இதைத்தான் "நிஷ்காம்ய யோகம்" என்று கீதையில் கண்ணன் சொல்லுகிறான்.


இப்படி வாழும்போது வாழ்க்கையில் ஏற்படும் இன்ப துன்பங்கள் ஒருவனுடைய மன நிலையைப் பாதிக்காது. தாமரை இலைத் தண்ணீரை பல ஆன்மீகவாதிகள் உதாரணம் சொல்லியிருப்பார்கள். இந்த தாமரை இலைத் தண்ணீரை கூர்ந்து கவனித்தால் ஒன்று புலப்படும். தாமரை இலை தண்ணீருக்கு ஆதாரமாக இருக்கிறது. ஆனால் அதனுடன் ஒட்டாமல் இருக்கிறது.

வாழ்க்கையில் நாம் எல்லாக் காரியங்களையும் செய்துதான் ஆகவேண்டும். ஆனால் அந்தக் காரியங்களின் மேலுள்ள பற்றைக் குறைத்துக் கொண்டால் நம் மனநிலை ஒரே சீராக இருக்கும்.

மனைவியிடம் நடந்து கொள்வது எப்படி?

நிலவன்பன்Mar 25, 2012 04:03 AM

"பாஸ் மனைவியிடம் நடந்து கொள்வது எப்படின்னு ஒன்னு போடுங்க பாஸ்! நிறைய பேருக்கு உதவியா இருக்கும்!"

நிலவன்பன் கேட்டுக்கொண்டதற்கு இணங்கி இந்தப் பதிவு போடுகிறேன். தெரிந்த விஷயங்களை தெரியாதவர்களுக்குச் சொல்லிக்கொடுக்க வேண்டியது ஒரு முக்கிய மனித நேயப் பண்பாடு. ஆகவே எனக்குத் தெரிந்ததை எல்லோருக்கும் சொல்லிக்கொடுப்பதில் மட்டற்ற மகிழ்ச்சி அடைகிறேன். ஆனால், இந்தப் பதிவினால் வரும் பாவ புண்ணியங்கள் அனைத்தும் நிலவன்பனையே சேரும் என்று தாழ்மையுடன் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

முதலில் ஒரு கதை சொல்லுகிறேன்.


ஒரு ஊரில் ஒரு பெரிய ஜகஜ்ஜாலக் கில்லாடி இருந்தார்.(என்னை மாதிரி இல்லாவிட்டாலும் என்னில் பாதி அளவுக்கு தேறுவார்). அவருக்கு பெரிய பேச்சாளர் ஆகவேண்டும் என்ற ஆசை. ஒரு பேச்சாளரிடம் போய் ட்யூஷன் எடுத்துக்கொண்டார். பிறகு அடுத்த ஊருக்குச் சென்று ஒரு விளம்பரம் செய்தார். உங்களுக்கு பணக்காரர் ஆக விருப்பமா? இன்று அதைப் பற்றிய பேச்சு இந்த ஊர் பார்க்கில் நடக்கிறது. விருப்பமானவர்கள் எல்லோரும் கலந்து கொள்ளலாம். அனுமதிக்கட்டணம் 100 ரூபாய் மட்டுமே. இவ்வாறு விளம்பரம் செய்தார். 

யாருக்குத்தான் பணத்தின் மேல் ஆசை இல்லை?


அந்தக் குறிப்பிட்ட நாளில் அந்தப் பார்க்கில் ஏகப்பட்ட கூட்டம். நம்ம பேச்சாளர் மேடை ஏறினார். கூட்டத்தைப் பார்த்து ஒரு கேள்வி கேட்டார். இங்கு பணக்காரர்கள் யாரோ, அவர்கள் எல்லாம் கையைத் தூக்குங்கள். பாதிபேர் கையைத் தூக்கினார்கள். அடுத்து இன்னொரு கேள்வி கேட்டார். யார் யாரிடம் பணம் இல்லையோ அவர்கள் எல்லாம் கையைத் தூக்குங்கள் என்றார். மீதிப் பாதிப் பேர் கையைத்தூக்கினார்கள்.

பிறகு பேச்சாளர் சொன்னார். யார் யாரிடம் பணம் இல்லையோ அவர்கள் எல்லாம் மீதிப் பேர்களிடம் பணக்காரர் ஆகும் வழியைக் கேட்டுக்கொள்ளுங்கள், என்று சொல்லிவிட்டு மேடையை விட்டு இறங்கிப் போயவிட்டார். கூடியிருந்த ஜனங்களுக்கு வெகு நேரம் கழித்துத்தான் தாங்கள் முட்டாளாக்கப்பட்டது விளங்கியது.

அந்த மாதிரி இந்தப் பதிவைப் படிப்பவர்களில் பாதிப்பேராவது மனைவியிடம் எப்படி நடந்து கொள்வது என்று அனுபவத்தில் கற்றுக்கொண்டிருப்பார்கள். இந்த வித்தை தெரியாதவர்களை அவர்களிடம் கேட்டுத்தெரிந்து கொள்ளுங்கள் என்று சொல்லலாம் என்றுதான் முதலில் நினைத்தேன். அப்புறம்தான் மனதில் உறைத்தது. மனைவியிடம் எப்படி நடந்து கொள்ளவேண்டும் என்று தெரிந்தவர்கள் ஒருவரும் அடுத்தவர்களுக்கு அந்த வித்தையைக் கற்றுக்கொடுக்க மாட்டார்கள். ஏனென்றால் அவர்கள் வீட்டுக்கு வெளியில் மிகுந்த தன்மானம் கொண்டவர்கள்.

பக்தி மார்க்கத்தில் இருப்பவர்களுக்கு நன்றாகத் தெரியும். முக்தியடைவதற்கு சுலபமான வழி பூரண சரணாகதிதான். கடவுளே, நீயேதான் எல்லாம், உன்னையே சரணடைந்தேன், எனக்கு முக்திக்கு வழிகாட்டுவது உன் பொறுப்பு என்று பகவான் பாதத்தில் விழுந்து விடுவதுதான் அந்த வழி.

இந்த தத்துவத்தை நன்றாக மனதில் இருத்திக் கொள்ளுங்கள்.

இப்போது நமது சப்ஜெக்ட்டுக்கு வருவோம். மனைவியிடம் நடந்து கொள்வது எப்படி? தலைப்பில் ஒரு தவறு. மனைவியிடம் காலம் தள்ளுவது எப்படி என்று இருந்திருக்க வேண்டும். அதுதான் சரியான தலைப்பு. அப்படி காலம் தள்ளுவது என்றால் என்னென்ன செய்யவேண்டும் என்று பார்ப்போம்.

1. பரிபூர்ண சரணாகதித் தத்துவத்தை பூரணமாக கடைப்பிடிக்கவேண்டும். இதில் கொஞ்சம் கூட தயக்கம் இருக்கக்கூடாது.

2. எது நடந்தாலும் அதை பகவத் பிரசாதமாக ஏற்றுக்கொள்ளவேண்டும்.

3. எப்படிப்பட்ட உணவாக இருந்தாலும் ரொம்ப பேஷ், பிரமாதம் என்று சொல்ல வேண்டும்.

4. நீங்கள் மனவி போட்ட கோட்டைத் தாண்டுவது இல்லை என்கிற விஷயம் யாருக்கும் தெரியக்கூடாது. குறிப்பாக உங்கள் அலுவலக நண்பர்களுக்கு.

5. எக்காரணம் கொண்டும் நண்பர்களையோ அல்லது உங்கள் வழி சொந்தக் காரர்களையோ வீட்டுக்கு வரவழைக்கக் கூடாது. அவர்களைப் பார்க்க வேண்டுமென்றால் ரயில்வே ஸ்டேஷனிலோ அல்லது பஸ் ஸ்டேண்டிலோ பார்த்துவிட்டு அனுப்பி விடவும்.

6. உங்கள் மனைவி வழி சொந்தக்காரர்கள் வந்தால் முகத்தை உம்மென்று இஞ்சி தின்ற குரங்கு மாதிரி வைத்துக்கொள்ளக் கூடாது. சந்தோஷமாக இருப்பது போல் நடிக்கவேண்டும்.

7. சம்பளம் வாங்கி வந்ததும் நயாபைசா குறையாமல் மனைவியிடம் கொடுத்து விடவேண்டும். தினமும் என்னென்ன செலவு என்று சொல்லி தேவையான பணம் மட்டும் வாங்கிக் கொள்ளவேண்டும்.

8. வீட்டில் எல்லா முடிவுகளையும் மனைவி எடுத்தாலும் நீங்கள் எடுத்ததாகத்தான் கணக்கு. யார் கேட்டாலும் அப்படித்தான் சொல்ல வேண்டும்.

9. கேட்கும் கேள்விக்குத்தான் பதில் பேச வேண்டும். நீங்களாக எதுவும் பேசக்கூடாது.

10. உங்களுக்கு பையன்கள் இருந்தால் அவர்களுக்கு இந்தப்பாடங்களை ஒழுங்காக சொல்லிக் கொடுக்கவும்.


வேறு சந்தேகங்கள் இருந்தால் எழுதி அனுப்பவும்.

அக்கிரமம், அநியாயம்!

இன்றைய செய்தித்தாள்களில் நமது இந்தய ராணுவ முதன்மை தளபதி வி.கே.சிங் பிரதம மந்திரிக்கு எழுதிய கடிதம் பத்திரிக்கைகளுக்கு கசிந்து வெளியாகி உள்ளது. கடிதத்தின் சாராம்சம், இந்திய ராணுவத்திலிருக்கும் குறைபாடுகள்.

முதலில் இந்தக் கடிதம் எப்படி கசிந்தது? தலைமை ராணுவ அதிகாரி ராணுவ ரகசியங்களை காப்பாற்றுவது இந்த லட்சணத்தில்தானா?

இரண்டாவது. இந்த ஆள்தான் ராணுவத்தின் தலைமைத் தளபதி. இந்த ஆளை நம்பித்தான் இந்தியாவின் பாதுகாப்பு இருக்கிறது. இந்த ஆளின் வேலையே ராணுவத்தை நல்ல முறையில் நிர்வகிப்பது. இந்த ஆளே ராணுவத்தின் நடைமுறைகள் சரியில்லை என்று சொன்னால் எனக்கு முதலில் தோன்றும் கேள்வி என்னவென்றால், இந்த ஆள் இத்தனை நாள் சம்பளம் வாங்கிக்கொண்டு என்ன பிடுங்கிக்கொண்டு இருந்தான்? என்பதுதான்.

அடுத்த கேள்வி. இவனை கண்காணிக்கும் மந்திரி என்ன ***** கொண்டு இருந்தார்?

வயதானவர்கள் நடந்து கொள்ள வேண்டிய முறை

இந்திய நாட்டில் எல்லா மதத்தினரும், வயதில் மூத்தவர்களை மதிப்புடனும் மரியாதையுடனும் நடத்தவேண்டும் என்று வலியுறுத்துகிறார்கள். பல பொது இடங்களில், முக்கியமாக, வட இந்தியாவில் இதை வெளிப்படையாக நடைமுறையில் பார்க்கிறோம். இராமாயணம், மகாபாரதம் போன்ற சீரியல்களில் இந்த வழக்கத்திற்கு அதிக முக்கியத்துவம் கொடுத்திருந்தார்கள்.

இந்த வழக்கம் பாலிவுட் உலகில் அறிமுகமாகி, கோலிவுட்டிற்கும் இறக்குமதியாகி, சினிமா நடிகர்கள், இயக்குநர்கள், பைனான்சியர்கள் எங்கு போனாலும் அவர்கள் காலைத் தொட்டு வணங்க சினிமாக்காரர்கள் தயங்குவதில்லை. நான் ஒரு முறை ஒரு பிரபல நடிகர் வீட்டிற்குப் போயிருந்தேன். நான் எப்போதும் போல் நின்றுகொண்டே ஒரு வணக்கம் போட்டேன். ஆனால் அங்கு வந்திருந்த வேறு ரசிகர்கள் அவர் காலைத் தொடுவது போல் பாவனை செய்து வணங்கினார்கள். அந்த நடிகர் என்னைப் பற்றி என்ன நினைத்தாரோ எனக்குத் தெரியாது.

யார் எந்தப் பெரியவர்களை காலைத்தொட்டு அல்லது நின்றுகொண்டு வணங்கினாலும் அவர்களை ஆசி கூறி வாழ்த்த வேண்டும் என்பது மரபு. ஆனால் அதற்கெல்லாம் இன்று நேரமில்லை. ஆனானப்பட்ட கடவுளுக்கே போகிற போக்கில் ஒரு டாட்டா காட்டிக்கொண்டு போகிற அவசர உலகம் இது. ஆனால் கடவுள் வஞ்சகமில்லாமல் எல்லோருக்கும் சலிப்பில்லாமல் அபயஹஸ்தம் காட்டிக்கொண்டு இருக்கிறார்.

அப்படிப்பட்ட மரியாதைக்குரிய பெரியவர்கள் வீட்டிற்குள்ளும் வெளியிலும் நடந்து கொள்ளும் முறைகள் பல சமயங்களில் எரிச்சலூட்டுபவையாக இருக்கின்றன. இது அவர்கள் உணராமல் செய்யக்கூடும். உணர்ந்து செய்தாலும் உணராமல் செய்தாலும் விளைவுகள் ஒன்றே. அவற்றில் சிவற்றை பட்டியலிட்டுள்ளேன்.

1. தொணதொணத்தல் அல்லது புலம்புதல்:
2. துருவுதல்
3. அருவருப்பான செயல்கள்
4. உணவுக்கட்டுப்பாடு இன்மை
5. இலவச அறிவுரைகள்
6. இடம், பொருள் தெரியாமல் பேசுதல்
7. மறத்தல்

இந்த சமாசாரங்களை விரித்து எழுதினால் பலருடைய மனம் நோகும் என்பதால் இத்துடன் முடிக்கிறேன்.

விருந்தினராக உறவினர் வீட்டில் தங்கலாமா?

காலங்கள் மாறிவிட்டன. உள்ளன்போடு ஒருவரை நேசிக்கும் பண்பு மறைந்துவிட்டது. உறவினர்களை, கல்யாணம் போன்ற விசேஷங்களில் பார்த்து நலம் விசாரிப்பதுடன் இன்றைய உறவுகள் முடிந்து விடுகின்றன.

லீவு வந்தால் சிறுவர் சிறுமியர் உறவினர் வீடுகளுக்குச் செல்வது என்ற வழக்கம் ஏறக்குறைய மறைந்துவிட்டது.

காரணங்கள் ஆயிரம் சொல்லமுடியும். ஆனால் அடிப்படைக் காரணம் ஒன்றுதான். அது மனிதர்களின் மனம் பணம் சம்பாதிப்பதிலும், தங்கள் வசதிகளை உயர்த்திக்கொள்வதிலும் ஈடுபடுகிறதே தவிர, மனித உறவுகளைத் தேடுவதில் இல்லை.

 ஆகவே இன்று நாம் ஒரு ஊருக்கு ஏதாவது வேலையாகச் செல்லுகிறோம் என்றால் அந்த ஊரில் நம் உறவினரோ, நண்பரோ இருந்தால் அவர் வீட்டில் தங்கலாம் என்று எண்ணக்கூடாது.  அவர்களுக்கு ஆயிரத்தெட்டு கஷ்டங்கள். போகிறவர்களுக்கும் பல எதிர்பார்ப்புகள். இதனால் நடைமுறையில் பல சிக்கல்கள் தோன்றுகின்றன.

எனக்குத் தெரிந்த இரண்டு பேர் தங்கள் மகளைப் பார்க்கச்சென்றாலும் கூட, அங்குள்ள ஓட்டலில் தங்கித்தான் மகளைப் பார்க்கப் போவார்கள். நான் கூட இதைத் தவறாகப் புரிந்ததுண்டு. ஆனால் வயதான பிறகு, இன்று சிந்தித்தால் அதுதான் சௌகரியம் என்று தோன்றுகிறது.

காலத்தின் மாறுதல்களுக்கு நம்மை மாற்றிக் கொள்ள வேண்டும்.

நம் குழந்தைகளிடம் நடந்து கொள்வது எப்படி?

நம் குழந்தைகள்தான், என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யலாம் என்று இருந்த காலம் போய்விட்டது. இடுப்பில் கயறு கட்டி கிணற்றுக்குள் இறக்கி பயங்காட்டின நாட்கள் இப்போது இல்லை.

இன்றைய பெற்றோர்களின் பொறுப்பு மிக சிக்கலாக இருக்கிறது. குழந்தைகளுக்கு எது நல்லது, எதை எப்படி சொல்லிக்கொடுப்பது என்பது கஷ்டமான சமாசாரமாக இருக்கிறது. குழந்தை வளர்ப்புக்கென்று ஸ்பெஷல் கிளாஸ்கள் நடக்கின்றன என்று கேள்விப்படுகிறேன். உண்மையில் அவை அவசியம் என்றே தோன்றுகிறது.

இதோ இந்தப் பதிவைப் பாருங்கள். குழந்தைகளின் ஆதங்கத்தை நன்கு படம் பிடித்துக் காட்டியுள்ளார்.

குழந்தைகளிடம் அன்பு காட்டவேண்டியது அவசியம். ஆனால் அதீத அன்பு கெடுதல் விளைவிக்கும் என்பதையும் உணரவேண்டியது அவசியம். கண்டிப்பு தேவைப்படும் சமயங்களில் கண்டிப்பாக இருப்பது குழந்தைகளுக்கு நல்லது. ஆனால் எப்பொழுது அன்பு காட்டவேண்டும், எப்பொழுது கண்டிப்பாக இருக்கவேண்டும் என்பதை அனுபவத்தின் மூலமாகத்தான் கற்றுக்கொள்ள முடியும்.

குடும்பத்தின் பொருளாதார நிலையைக் குழந்தைகள் அவசியம் தெரிந்திருக்க வேண்டும். அப்போதுதான் அவர்கள் குடும்ப நிலைக்கு மீறி ஆசைப்படாமல் இருப்பார்கள். இளம் வயதில் கல்வி கற்பதுதான் ஒருவனின் நோக்கமாக இருக்கவேண்டும். உபரியாக ஏதாவது விளையாட்டு அல்லது நுண்கலையில் பரிச்சயம் இருந்தால் போதும். அதற்காக குழந்தைகளை பல்கலை நிபுணனாக வளர்க்கிறேன் என்று விரட்டுவது கூடாது.

தொலைக்காட்சிப் பெட்டியும் கணிணியும் இல்லாத வீடே இல்லை என்று ஆகிப்போனது. இந்த இரண்டும் பொது அறிவை வளர்க்கக் கூடியவைதான். ஆனால் அதற்கும் ஒரு நியதி இருக்கவேண்டும். வீட்டிலுள்ள பெரியவர்கள் எப்போதும் டி.வி. பார்த்துக்கொண்டு குழந்தைகளுக்கு மட்டும் கட்டுப்பாடு விதிப்பது சாத்தியமில்லை.

குழந்தைகளின் நடவடிக்கைகளின் மேல் பெற்றோர்களின் கண்காணிப்பு எப்போதும் அவசியம். அவர்களுக்குத் தேவையான வழிகாட்டுதல்களை பெற்றோர்கள்தான் கொடுக்கவேண்டும். அவர்களுக்குத் தேவையான வசதிகள் அனைத்தையும் செய்து கொடுத்திருக்கிறோமே என்று திருப்திப் பட்டுக்கொண்டு அவர்களை மனம் போல் நடந்து கொள்ள அனுமதிப்பது தவறு.

நம் குழந்தைகளின் எதிர்காலத்தை நல்ல முறையில் உருவாக்கிக் கொடுப்பது நம் பொறுப்பு. அதே சமயம் நம் அனைத்து செல்வங்களையும் அவர்களுக்காகவே தியாகம் செய்து விட்டு நம்முடைய வயதான காலத்தில் அவர்களை எதிர்பார்த்து நிற்கும் நிலைக்கு ஆளாகாதீர்கள்.

மிருத்யுஞ்ஜய மந்திரம்

ஓம் த்ரயம்பகம் யஜாமஹே சுகந்திம் புஷ்ட்டிவர்த்தனம்
உருவாருகமிவ பந்தனாத் ம்ருத்யோர் முக்ஷீய மாம்ருதாத் ஓம்

இந்த ம்ருத்யுஞ்ஜய மந்திரத்தை பலர் படித்திருப்பீர்கள். இது ஒரு வேத மந்திரம்.

(நியாயமாக வேதம் படித்தவர்கள்தான் இந்த மந்திரத்தை ஜபிக்கவேண்டும். கான மயிலாட கண்டிருந்த வான்கோழி போல் நானும் என் பொல்லாச்சிறகை விரித்துள்ளேன். வேத பண்டிதர்கள் மன்னிப்பார்களாக.)

இதன் பொருள் :

நறுமணம் கமழ்பவரும், உணவூட்டி வளர்ப்பவரும், முக்கண்ணனுமாகிய சிவபெருமானைப் போற்றி வழிபடுகிறோம். வெள்ளரிப்பழம் காம்பிலிருந்து விடுபடுவது போல் மரணத்தின் பிடியிலிருந்து விடுபடுவோமாக. ஆன்ம நிலையிலிருந்து விலகாமல் இருப்போமாக.

இந்த மந்திரத்தின் முக்கிய சாராம்சம் என்னவென்றால் நம்முடைய மரணம் துன்பமில்லாமல் இருக்க வேண்டுமென்பதுதான். அதற்கு உதாரணமாக சொல்லப்பட்ட விஷயம் - வெள்ளரிச் செடியிலிருந்து நன்கு பழுத்த வெள்ளரிப்பழம் எவ்வாறு சிரமமில்லாமல் விடுபடுகிறதோ அப்படி என் ஆத்மாவும் இந்த உடலிலிருந்து விடுபடவேண்டும்.

இன்று காலை நடைப்பயிற்சி போய்விட்டு வரும்போது வழியில் இரண்டுபேர் பேசிக்கொண்டு இருந்தார்கள். எதைப்பற்றி என்றால் மரணத்தைப் பற்றித்தான். அவர்களில் ஒருவர் சொன்னது. "நோய் நொடியில்லாமல் படுக்கையில் படுக்காமல் போய்ச்சேர்ந்து விட வேண்டும்."

என்ன ஒரு ஆசை பாருங்கள்! எனக்கு பணம் வேண்டும், பங்களா வேண்டும், கார் வேண்டும் என்றெல்லாம் அந்த மனுஷன் ஆசைப்படவில்லை. என்னுடைய மரணம் துன்பமில்லாமல் அமையவேண்டும் என்றுதான் ஆசைப்படுகிறான்.

எனக்கு அதைக்கேட்டவுடன் இந்த மிருத்யுஞ்ஜய மந்திர ஞாபகம்தான் வந்தது.  வேதகாலத்திலேயை வேத விற்பன்னர்கள் தங்களுடைய மரணம் துன்பமில்லாமல் இருக்கவேண்டுமென்று ஆசைப்பட்டிருக்கிறார்கள். கலிகாலத்தில் ஆசைப்படுவது அதிசயமல்ல.

இன்றைய இளைஞர்களுக்கு ஒரு வார்த்தை

இந்தியாவில் இன்று அநேகரிடம் பணப்புழக்கம் தாராளமாக இருக்கிறது. அது எதனால், எப்படி ஏற்பட்டது என்பது பெரிய பொருளாதார நிபுணர்கள் விளக்கவேண்டிய ஒரு பொருள். நான் எழுத வந்ததற்கும் அதற்கும் சம்பந்தமில்லை.

நம் நாட்டில், குறிப்பாக தமிழ்நாட்டில், பெரும்பாலானவர்கள் நல்ல வசதியுள்ளவர்களாகவும் தங்கள் வாரிசுகளை நல்ல பள்ளிகளில் படிக்க வைக்கக்கூடிய நிலையிலும் இருக்கிறார்கள். அப்படிப்பட்ட பள்ளிகளில் அதிக வசதியுள்ளவர்களின் வாரிசுகளே படிக்கிறார்கள். அவர்களின் பேச்சுகளும் பழக்க வழக்கங்களும் பணக்கார தோரணையில் அமைகின்றன. அவர்களுக்கு கொடுக்கப்படும் பாக்கெட் மணியில் ஒரு ஏழைக்குடும்பம் ஒரு மாதம் சாப்பிடலாம்.

இவர்களின் பெற்றோர்கள் இருவரும் வேலைக்குப் போவார்கள். நல்ல சம்பளம் வாங்குவார்கள். அவர்களுக்கு தங்கள் குழந்தைகளுடன் பேசுவதற்கே நேரம் இருப்பதில்லை. தங்கள் குழந்தைகளின் விருப்பு-வெறுப்பு என்ன, யாருடன் பழகுகிறார்கள், அவர்களின் படிப்பு எப்படியிருக்கிறது, என்ன மார்க் வாங்குகிறார்கள், என்ற விஷயங்களெல்லாம் பெற்றோர்களுக்குத் தெரியாது. காரணம், நேரமில்லை. அதனால் இந்தக் குறைபாட்டை ஈடு கட்ட தங்கள் வாரிசுகளுக்கு அவர்கள் கேட்கும் எதையும் வாங்கிக்கொடுத்து விடுகிறார்கள்.

இந்த வாரிசுகள் இரு பாலரும் (ஆண்-பெண்) கல்லூரிக்குச் செல்லும்போது பல சிக்கல்கள் உருவாகின்றன. அது ஒரு இரண்டும் கெட்டான் வயது. நல்லது கெட்டதுகளை சரியாகப் புரிந்து கொள்ள முடியாத பருவம். அந்த வயதில் அவர்களை சரியான வழியில் செலுத்தக்கூடிய ஆலோசனைகள் பெற்றோர்களிடமிருந்து கிடைப்பதில்லை. அவர்களின் நண்பர்களிடமிருந்தே இந்த ஆலோசனைகள் கிடைக்கின்றன. நணபர்கள் நல்லவர்களாக இருந்தால் நல்ல ஆலோசனை கிடைக்கும். இல்லாவிட்டால் அவர்கள் திசை மாறிப்போக வாய்ப்புகள் அதிகம்.

அடிப்படையில், நல்ல குடும்பத்திலிருந்து வந்தவர்களுக்கு கூட, அந்த வயதிற்குண்டான, எதையும் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்ற ஆர்வம் தோன்றுவது இயற்கை. இந்த ஆர்வத்தை பெற்றோர்கள் செம்மைப்படுத்தி சரியான வழி காட்டவேண்டும். அதற்கு அவர்களுக்கு நேரம் இல்லாததால் வாரிசுகள் கேட்டதை எல்லாம் வாங்கிக்கொடுக்கிறார்கள்.  செல்போன், கம்ப்யூட்டர், இரு சக்கர வாகனம், பாக்கெட் மணி, இவையெல்லாம் தங்கு தடையில்லாமல் கிடைக்கின்றன. கட்டுப்பாடு இல்லாததால் வாரிசுகள் தங்கள் இஷ்டம்போல் நடக்க ஆரம்பிக்கிறார்கள். உலகம் என்பது உல்லாசம் அனுபவிக்கத்தான் என்ற எண்ணம் இந்த வயதில் இந்த வாரிசுகளுக்கு மேலோங்கி விடுகிறது.

வாகனவசதிகள் இருப்பதால் நண்பர்களுடன் முதலில் ஊர் சுற்றுகிறார்கள். பெரிய ஓட்டல்களில் சாப்பிடுகிறார்கள். பெண்களின் நட்பும் சகவாசமும் கிடைக்கிறது. ஜோடி ஜோடியாக சுற்றுகிறார்கள். இந்த வயதில் இருக்கும் பாலுணர்வு காரணமாகவும், எதையும் அனுபவிக்கவேண்டும் என்ற தூண்டுதலாலும் பல மோசமான விளைவுகள் ஏற்பட்டுகின்றன.

இந்த இடத்தில் இன்னொன்றையும் சொல்லவேண்டும். இந்தக்காலத்தில் கல்லூரியில் படிக்கும் ஒவ்வொரு பெண்ணுக்கும் ஒரு பாய் பிரண்ட் தேவைப்படுகிறார்கள். அப்படி பாய் பிரண்ட் இல்லையென்றால் அவர்கள் கல்லூரி மாணவ சமுதாயம் அவர்களை இளக்காரமாகப் பார்க்கிறது. அது மட்டும் இல்லாமல் அந்த பாய் பிரண்டுடன் எவ்வளவு நெருக்கமாக பழகுகிறாளோ அந்த அளவிற்கு அவளுக்கு கிரேடு கூடுகிறது.

இப்போது படித்தவுடன் பெரும்பாலோருக்கு கம்ப்யூட்டர் துறையில் பல ஆயிரக்கணக்கில் சம்பளத்துடன் வேலை கிடைத்து விடுகிறது. கல்லூரிப் பழக்க வழக்கங்களே அங்கும் தொடர்கின்றன. இந்த நிலையில் பெற்றோர் தேவைப்படாதவர்களாக ஆகிவிடுகின்றனர். பெற்றோர்களும் இது நாள் வரை இருந்த வளர்ப்பு முறையை மாற்ற முடியாதவர்களாக ஆகிவிடுகிறார்கள். இப்படிப்பட்ட கலாசாரத்தினால் ஏற்படும் விளைவுகளை நாம் தினமும் செய்தித்தாள்களில் படித்துக் கொண்டிருக்கிறோம். முளையில் கிள்ளி எறிய வேண்டிய செடியை பெரிய மரமானபின் பிடுங்க முயல்கிறோம். ஆனால் முடிவதில்லை.

காலத்தின் கோலத்தைக் கண்டு மனம் வெதும்பத்தான் முடியும்.